Ieder jaar heb ik wel een paar momenten dat mijn buik me in de weg zit, figuurlijk of letterlijk. Ik stond laatst weer eens in de spiegel te kijken en ik denk dat ik een peervorm ben met een kleine muffinactie rond het zwembandje. Ben ik daar tevreden mee? Nee, er mag wel wat af. En de slimste manier is goed nadenken over wat ik in dat buikje gooi.

In de politiek is het niet heel veel anders. Wat je erin stopt bepaald heel erg uit wat je eruit krijgt. Ik vond dit jaar het hele Regionale Energie Strategie debacle een mooi voorbeeld.

In januari was er een oproep vanuit de gemeente of mensen mee wilden denken over de toekomst van onze energiehuishouding in de gemeente en provincie. Ik heb meegekeken bij de helaas slecht bezochte bijeenkomsten. Wel waren er goede gesprekken over oplossingen en de vele zorgen die er leefden. O.a. over waar we de windmolens en zonneparken (dat zijn de enige oplossingen die we in 9 jaar kunnen bouwen) moeten plaatsen. Ook over de keuzes tussen wind- en zonenergie, want voor iedere windmolen die je schrapt moet je 28.000 (een oppervlakte van 46200 m2 oftewel 9 voetbalvelden) zonnepanelen plaatsen. In onze regio moeten we 1,03 Terawattuur extra energie gaan opwekken. Eén windmolen levert 6,5 miljoen kWh per jaar, dus daar hebben we er 160 van nodig. Eén zonnepaneel levert daarintegen 300 KWh, dan hebben we er ruim 3,333 miljoen van nodig, 1100 voetbalvelden (5,5 km2).

Na de gesprekken met raad, ambtenaren en die paar inwoners kwam er een RES voorstel naar de raad en er waren op een aantal plekken in onze gemeente windmolen zoekgebieden ingetekend. En het volk kwam in opstand, want dat willen we niet. Er kwamen ineens acht petities (voor bijna ieder dorp één) om windmolens tegen te houden. Tegelijk begonnen ook de politieke partijen, die eerst allemaal voor waren, te draaien, want volgend jaar zijn er verkiezingen. Dus in 2021 moeten ze het volk, het gepeupel, tevreden houden. Als kleine windmolentjes waren ze al hun eigen input vergeten en bliezen ze tegen de nare plannen, waar ze eerst nog voor waren.

Wat je erin stopt komt er ook weer uit. En af en toe heb je een Rennie nodig, al was het maar om van het opgeblazen gevoel af te komen. Ondertussen pak ik nog een muffin.

Patrick Deters, oudejaarsconferencier met een betrokken uitgesproken mening, buikje en goede voornemens. En voorstander van een leefbare wereld voor neefjes en nichtjes.