Het is bijzonder hoe je door het gemis van iets kleins helemaal van slag kan zijn. De aanloop voor mijn Oudejaars begon dit jaar bijzonder. Het was 24 december en dan verwacht je heerlijk eten, een biertje, ontspannen avondje kerstfilms kijken en op naar twee dagen van overdadigheid, gezelligheid en Rennies. Maar helaas, dit jaar kreeg ik van de Kerstman: keelpijn! En op zich ben ik wel gewend dat mijn stem me even in de steek laat, maar het kwam toch wel heel slecht uit. Vier avonden later mocht ik namelijk grote groepen mensen toespreken in een voorstelling waarin ik ook regelmatig even boos kon worden.

Het was een vreemde gewaarwording. Het werd voor mij zeer letterlijk een stille kerst. Aan tafel bij het ontbijt weinig zeggen, veel glimlachen, luisteren en veel thee met gember en honing drinken. En dan de hele dag voor de TV hangen of in bed liggen. Maar niets zeggen is niet echt “mijn ding” ben ik achter gekomen. Stil achteroverleunen is fijn, ontspannend, maar na een dag gaat het mij enorm storen. En sterker nog, na 3 dagen ben ik een stuk minder goed te genieten. Dus op derde kerstdag bij de opbouw was ik alweer een beetje aan het kletsen. Maar toen klonk mijn stem wel als… tja, hoe zal ik het zeggen… alsof een stuk schuurpapier omwikkeld met prikkeldraad over mijn stembanden getrokken. En zo voelde het ook!

Met die stem mocht ik dus de oudejaarsvoorstelling avonden in. De eerste avond kon je duidelijk horen dat ik een beetje schor was, de tweede avond had mijn stem het er zwaar mee en de derde avond was ik niet zeker of hij het zou overleven. En daar werd ik wel wat nerveus van. Want ik waardeer mijn stem.

Ik heb een stem gekregen om hem te laten horen. En dat is juist wat ik hoop dat voor ons allen in 2020 is weg gelegd. Dat we een stem mogen hebben en dat we die mogen laten horen. Want zoals ik in de voorstelling ook zei, ik mis onze inwoners stem een beetje. Natuurlijk hebben we kaagenbraassemspreekt.nl, zijn er inspraakavonden en nu de participatie rond de Noordkade. Maar af en toe zou het ook fijn zijn als ik het gevoel heb dat mijn stem gehoord wordt. Als ik straks weer een stem heb natuurlijk!

Patrick Deters, oudejaarscabaretier met een fragiele stem. Houd van oeverloos praten, ouwehoeren (zonder spatie) over alles en nog wat en is af en toe best in staat om te luisteren… even!