Helden!

In mijn wereld heb ik drie soorten helden. Mensen die mooie dingen doen en superhelden in een spandex pakje, met hun onderbroek aan de buitenkant en een cape om. En mijn vader, die heeft gewoon zijn eigen categorie.

Ik kan genieten van superhelden films. Veel spektakel, niet al te veel plot en visueel fantastisch. En ik kan me vreselijk vermaken met lezers van de superhelden strips. Heerlijk als er twee vrienden kibbelen over het schild van Captain America dat in het Marvel Cinematic Universe is gemaakt van Vibranium, een metaal wat alle trilling absorbeert. Die als dat schild dan in de film stuitert van boom naar rotsblok, langs drie slechteriken en weer terugkomt aan de arm van Captain America gezamenlijk uitroepen “En dat kan dus niet!”. Ik hartje Nerds!

Maar er zijn ook echte helden. Grote groepen die zich dit jaar uit de naad gewerkt hebben. Mensen in de zorg, verpleging, geneeskunde, handhaving, veiligheid en meer. Dat zijn mijn helden in het dagelijks leven. En dat zijn de mensen die we structureel de laatste jaren minder geld zijn gaan geven. Onder de druk van privatisering en moordcontracten met zorgverzekeringen hebben we deze helden in hun onderbroek laten staan. Maar nu is het duidelijk… minder geld naar bestuurslagen en meer geld naar de uitvoerders.

Dit jaar hebben we ook mooie helden leren kennen die opstonden voor hun naasten. Mensen die sponsorfietstochten hebben georganiseerd om geld in te zamelen voor het ziekenhuis waarin ze terecht kwamen nadat ze corona kregen. Mensen die bij anderen gratis voedsel of soep gingen brengen omdat deze mensen het nodig hadden. Of mensen die gewoon extra handjes aanboden in de zorg of bij teststraten. Allemaal echte helden.

En dus mijn vader! Hij is inmiddels ruim 8 jaar niet meer bij ons. Ik heb het hem misschien niet vaak genoeg gezegd, maar als ik nu aan hem terugdenk is hij mijn held. Hij werkte hard, zorgde goed voor mijn moeder en ons, stond voor anderen klaar, had een bulderende lach en kon van het leven genieten. Ondertussen maakte hij zich vaak zorgen, kon heel boos worden en had hij ook zijn eigen angsten. Toch was hij er voor ons en dierbaren. En ik heb hem vaak genoeg in zijn onderbroek zien staan…

Patrick Deters, grote bek tijdens de oudejaars, in bezit van cape en onderbroek en slecht ietsje minder aantrekkelijk in spandex. Tot tijdens de online Oudejaarsconference!